Παραμένει όμηρος κοινοπραξιών σε 4 οδικά έργα το Δημόσιο

Δυσάρεστες είναι οι τελευταίες ειδήσεις από το μέτωπο των διαπραγματεύσεων για την τύχη των τεσσάρων «παγωμένων» αυτοκινητόδρομων. Το Δημόσιο φέρεται έτοιμο να παραχωρήσει το σύνολο των δικαιωμάτων του και ακόμα περισσότερα, με σκοπό τη διάσωση των συμβάσεων. Περαιτέρω, φέρεται διατεθειμένο να δεχθεί -στο πλαίσιο της διαιτησίας- την ικανοποίηση οικονομικών αιτημάτων τα οποία ουδέποτε υποβλήθηκαν, σύμφωνα με τα όσα ορίζουν οι συμβάσεις παραχώρησης, και επομένως δεν θα έπρεπε να γίνουν αποδεκτά.
Εχουν ήδη συμπληρωθεί δύο χρόνια από τη στιγμή που διεκόπησαν τα έργα στους τέσσερις οδικούς άξονες (Κόρινθος-Τσακώνα, Ιόνια Οδός, Ε65 και Μαλιακός-Κλειδί) με την απόλυση του συνόλου των απασχολουμένων στα εργοτάξια. Επί δύο χρόνια (και τέσσερις διαφορετικούς υπουργούς Υποδομών) οι τέσσερις κοινοπραξίες συνεχίζουν να εισπράττουν κανονικά όλα τα έσοδα από τα διόδια χωρίς να κατασκευάζουν δρόμους (με την αιτιολογία της «λειτουργίας» του άξονα, δηλαδή της ελαφράς συντήρησης και επιτήρησής του). Το Δημόσιο, προσβλέποντας στα οφέλη που θα έχει στην οικονομία η δυνατότητα άμεσης επανεκκίνησης των έργων, διστάζει να καταγγείλει τις συμβάσεις παραχώρησης και να προχωρήσει στη διάλυσή τους. Είναι όμως δύο χρόνια αργότερα και, υπό τις παρούσες συνθήκες, είναι εφικτός αυτός ο στόχος;
Σύμφωνα με τα λιγοστά τα οποία γίνονται γνωστά από το μέτωπο των διαπραγματεύσεων, η πλευρά του Δημοσίου φέρεται να είναι έτοιμη να απεμπολήσει το κυριότερο από τα οφέλη που θα είχε από την 30χρονη παραχώρηση των μεγαλύτερων οδικών αξόνων της χώρας: το σύνολο των μελλοντικών δικαιωμάτων του από τα διόδια, που πριν από λίγο καιρό παραχωρήθηκε στο ΤΑΙΠΕΔ. Περαιτέρω, το Δημόσιο έχει αρχίσει να καταλήγει σε συμφωνία με τους παραχωρησιούχους σχετικά με τα ποσά που θα δεχθεί να τους καταβάλει ικανοποιώντας τα οικονομικά τους αιτήματα (claims). Το πρόβλημα στην περίπτωση αυτή είναι ότι, όπως επιβεβαιώνουν καλά πληροφορημένες πηγές του υπουργείου Ανάπτυξης και Υποδομών, το μεγαλύτερο μέρος των αιτημάτων των παραχωρησιούχων δεν έχει υποβληθεί εμπρόθεσμα (7-15 ημέρες μετά την εμφάνιση του όποιου γεγονότος θεωρείται ότι τους προκαλεί οικονομική ζημιά), αλλά εμφανίστηκε παρατύπως στο τραπέζι ως διαπραγματεύσιμο μέγεθος. Παρότι συμβατικά η υποβολή τέτοιων αιτημάτων δεν έχει νόημα, το Δημόσιο έχει δεχθεί να τα συζητήσει στο πλαίσιο μιας λύσης-πακέτο.
Ακόμα όμως κι αν Δημόσιο και παραχωρησιούχοι καταφέρουν να έρθουν σε κάποια συμφωνία, υπάρχουν ακόμα δύο σκόπελοι μπροστά:
-Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν συναίνεσε, στην περίπτωση της υποθαλάσσιας αρτηρίας Θεσσαλονίκης, στην αύξηση του οικονομικού αντικειμένου του έργου. Αποτέλεσμα ήταν η καταγγελία της σύμβασης. Γνωρίζοντας τη δυσκολία του εγχειρήματος, οι τράπεζες υποστήριξαν ότι δεν πρόκειται να συμφωνήσουν σε κάποια λύση πριν δοθεί το «πράσινο φως» από την Επιτροπή.
-Τα τρία από τα τέσσερα έργα (πλην του Μαλιακός-Κλειδί, που πλέον το μεγαλύτερο μέρος του κατασκευαστικού έργου έχει ολοκληρωθεί) έχουν μεγάλες ανάγκες χρηματοδότησης και είναι άγνωστο αν οι τράπεζες είναι διατεθειμένες να τις καλύψουν. Το δε Δημόσιο; Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος…

Πηγή: Η Καθημερινή